درباره کتاب:

کتاب سه فصل دارد که عناوین آن به ترتیب عبارتند از: «جنسیت و هستی شناسی»، «آزادی و علت» و «کمدی امر غرایب». در پیوست‌های کتاب نیز یک گفت‌وگوی مطبوعاتی زوپانچیچ ترجمه شده است که شناخت خوبی از زندگی و منظومه فکری او به مخاطبان ارائه می‌دهد.

به نظر زوپانچیچ، برخلاف این برداشت پیش-افتاده که روانکاوی با فلسفه سر ستیز دارد، لاکان نظریه‌اش را همواره از راه دیالوگی با فلسفه و ادبیات می‌پروراند. به باور او «امروز بیش از هر زمان دیگر به تحلیل فلسفی نیاز داریم؛ هم در مقام نقد ایدئولوژی و هم در مقام پژوهش هستی‌شناختی»

زوپانچیچ در این کتاب بر این عقیده است که روانکاوی لاکانی می‌تواند ما را از خواب دگماتیسم بیدار کند. او می‌کوشد تا نشان دهد که روانکاوی ما را یاری نمی‌کند تا ایدئال گنجینه شخصی و تکینگی‌مان را پرورش دهیم. روانکاوی لکانی هرگز از رسیدن به هدف درمانی «میسر کردن سازگاری اجتماعی» راضی نشده است بلکه سویه‌ای انتقادی دارد.

به باور زوپانچیچ روانکاوی ابزار مفهومی نیرومندی برای نقد و سنجش دستگاه‌های دیگر در اختیار می‌گذارد. به همین دلیل او در این کتاب می‌کوشد تا با بهره گیری از مفاهیم روانکاوانه در سه عرصه هستی شناسی، فلسفه عملی و زیبایی شناسی مداخله کند.