درباره کتاب:

انتقال متقابل به قلب تکنیک و نظریه روان تحلیلگری و روان درمانگری رسیده است. این اصطلاح از مفهوم­پردازی محدود انتقال درمانگر به بیمار شروع شده و تا پدیده­ای پیجیده که مشترکا بین بیمار و درمانگر ایجاد شده و در فرآیند درمان نفوذ فراگیری دارد تکامل یافته است. تناسب بین آنچه بیمار به درمانگر فرافکنی می­کند و ساختارهای از پیش موجود حاضر در دنیای درونی درمانگر تا حدود زیادی تعیین­کننده انتقال متقابل هستند. نوشته های موجود مربوط به این تکنیک حاکی از این هستند که اجزا و برون ریزی های جزیی و گریزناپذیر انتقال متقابلی که در فرآیند درمان روی می­دهد باید بیش از این­ها تحمل شوند. اجرا و برون­ریزی­های انتقال متقابل اطلاعات ارزشمندی درباره­ی آنچه در شرایط روان­تحلیل­گری یا روان­درمانی دوباره خلق می­شود آشکار می­کنند. از این حیث درمانگران باید بدانند که در طول دوره درمان به درون نقش­های گوناگونی کشیده خواهند شد و خفظ کناره­جویی تصنعی، مطلوب و سودمند نیست. اختلاف نظر درباره فایده درمانی اجرا و برون­ریزی در مقابل تحلیل گذشته­نگر آن و ارزش افشای مستقیم احساسات انتقال متقابل کماکان ادامه دارد.